Rekordowa katowicka bitwa piwna Beer Cup kato za nami! W czwartek 28. kwietnia piwowarzy domowi wystawili swoje piwa w stylu saison, a licznie zgromadzona publiczność oddała swoje głosy i wybrała to najlepsze. Przedostatnia bitwa pierwszej rundy bitwy odbywała się znów w Absurdalnej, która tego wieczoru zdawała się pękać w szwach. 

W szranki stanęły cztery browary domowe złożone w sumie z siedmiu piwowarów (tak licznie jeszcze nie było), a obecność na powyższym zdjęciu chłopaków z Browaru Suchy Karton nie jest przypadkiem.

Siódma bitwa piwowarów domowych Kato Beer Cup to już przedostatnia część zmagań eliminacyjnych, w których w każdym pojedynku swoje piwa przedstawiają cztery browary domowe. Zwycięzca każdej bitwy awansuje do ćwierćfinału, gdzie formuła bitwy nieco się zmienia - w każdej bitwie rywalizować ze sobą będzie dwóch pretendentów. Stawką poza różnymi nagrodami jest uwarzenie piwa w Browarze Reden. 

Tym razem w stylu saison zmierzą się ze sobą Wojciech Gębczyk – Browar Centrum, Szymon Minojć, Wojciech Krężel oraz Michał Pactwa, Darek Prostak i Bartosz Hons, którzy razem tworzą Browar “Suchy Karton”. Styl przewodni wywodzi się z Walonii, francuskojęzycznej części Belgii. W czasach, gdy nie używano chłodzenia w produkcji piwa, warzone było końcem sezonu (wiosna), aby służyło jako orzeźwienie pracującym w polu rolnikom. Im większa moc takiego piwa, tym lepiej znosiło przetrzymywanie w letnich warunkach. Saison powinien być orzeźwiający i łączyć w sobie owocowość i przyprawowy charakter. Zwykle bywa wytrawny, ale może też być nieco kwaskowy.

W teorii sobota nie była najszczęśliwszym dniem na wyjście w góry. W piątek w gronie znajomych graliśmy w Magię i Miecz (kostur mojego czarodzieja okazał się być zbyt długi dla Czarownicy, Trolla, Złodzieja, a nawet Kapłana). Przy okazji odbyła się degustacja domowych porterów bałtyckich i imperialnych stoutów. Całość sprawiła, że wstawanie o 7:00 po pójściu spać po trzeciej to jeden z najsłabszych pomysłów na jakie można wpaść. No ale słowo się rzekło, trasa ustalona, zapasy poczynione, prezent dla Magdy i Marcina (Browar Szaman) z okazji urodzenia córki spakowany... Trzeba jechać. Kierunek Wielka Rycerzowa!

Pędząc trasą S69 znów miałem nadzieję, że  nie dotknie jej żadna "dobra, zmiana", bo zawsze marzył mi się dojazd do Węgierskiej Górki w godzinkę, a nie pokonywanie samego odcinka Bielsko-Górka w czasie niewiele krótszym.

Szyndzielnia jest bez wątpienia jedną z największych atrakcji Bielska-Białej, a także bardzo popularnym celem wycieczek w Beskidzie Śląskim. Bardziej świadomy łazik górski będzie zdobywał ją od strony Bystrej Śląskiej, gdzie może jeszcze zahaczyć o sympatyczne schronisko Stefanka na Koziej Górze lub Cygańskiego Lasu (dzielnica BB), a nawet od strony zbiornika w Wapienicy. Mniej wytrawny będzie się starał podejść od strony bielskiego Dębowca (tu też jest urocze schronisko, ale nisko) ryzykując przemieszczanie się w tłumie ludzi, co ma miejsce zawsze przy dobrej pogodzie. Użytkownik sandałów, weselnych lakierek, hiper przyczepnych japonek, butów na koturnie czy obcasach zdecyduje się na wjazd linową kolejką gondolową. Dla każdego coś miłego.

Dwudziesty trzeci Wielopak to zestawienie piw dobranych przypadkowo, co zaowocowało pojawieniem się trzech bardzo dobrych piw oraz trzech, do których bym nie wrócił. Głównie nie dlatego, że były jakieś bardzo złe, ale zwyczajnie szkoda czasu na wracanie do czegoś co mnie zawiodło. Opisuję w kolejności picia, co w sumie rzadko mi się zdarza. Mamy więc rzemieślniczy Antybrowar, rzemieślniczego Glogera, który w ten sposób debiutuje na blogu (choć zdjęcia już gdzieś się u mnie pojawiły), kontraktową Fabrykę Piwa, rzemieślniczy browar Słodowy Dwór (pisałem o nim więcej przy okazji Bieszczadów rok temu), kontraktowego Birbanta oraz takowy Deer Bear.

Wbrew rozstrzałowi ocen jest bardzo ciekawie, bo trzy piwa to absolutna czołówka piw w swoim stylu. Pierwsza trójca... ekhem trójka.

W czwartek 14 kwietnia 2016 r. odbyła się szósta bitwa pierwszej rundy katowickiego Beer Cup. Po raz pierwszy nie możemy z czystym sumieniem mówić o bitwie katowickiej, bo w ramach szeroko rozumianej promocji potyczka odbywała się w Gliwicach. Gospodarzem został młody i już znany lokal z piwem Dobry Zbeer. Nie tylko dla mnie było to okazja, aby znów odwiedzić Gliwice i poszukać ducha kraftu w nowym multitapie.

Piwowarzy domowi w składzie Mateusz Bartosik, Dariusz Dmytryszyn, Bartosz Juszczyk, Tomasz Ziajski i Mariusz Buller stawili się w lokalu, we właściwym momencie zasiedli za stołem i zaczęli polewać swoje piwa.

Szósta bitwa w cyklu katowickich bitew piwowarów Beer Cup po raz pierwszy nie odbędzie się w Katowicach. Spokojnie, nie jedziemy do Sosnowca, a pozostajemy na Górnym Śląsku, a konkretnie w Gliwicach. W ramach promowania akcji oraz idei piwowarstwa domowego gospodarzem kolejnego etapu zmagań jest Dobry Zbeer. Nie wiem jak wy, ale ja bardzo się cieszę, że będę mógł odwiedzić nowe dla mnie miejsce. 

 

Po raz kolejny w szranki staje pięciu piwowarów: Mateusz Bartosik, Dariusz Dmytryszyn, wspólnie Bartosz Juszczyk i Tomasz Ziajski oraz Mariusz Buller. Dzięki nim będziemy mieli okazję napić się czterech – mam nadzieję smacznych – amerykańskich stoutów. Czym jest stout amerykański? Najprościej ujmując to stout nachmielony nowofalowymi chmielami. Nuty lupulin mają być wyraźne, ale nie dominować słodowych nut palonych. Musi być dobrze!

W dzisiejszym wielopaku jest różnie. Jednym piwem jestem totalnie rozczarowany, szczególnie że zbierało dosyć pozytywne recenzje. Dwa piwa okazały się do bólu przeciętne, zupełnie niczym się nie wyróżniły, ale biorąc pod uwagę browary, które je wypuściły pozostaje niedosyt. Dwa z opisywanych dziś piw zachwyciły mnie totalnie, a jedno było tego blisko. Za jeden z tych zachwytów dziękuję osobie, która piwo mi poleciła, bo sam bym się na nie nie zdecydował. Wniosek? Słuchać uważnie innych.


Dziś mamy rzemieślników (rzemieślniczych) z Widawy i Profesji oraz rzemieślników (kontraktowych) z Radugi, Pinty, Piwoteki i Kraftwerka w kooperacji z fińskim Humalove.

Plan na pierwszy dzień święta Wielkiej Nocy był prosty, wrzucić piwo do plecaka, wpakować Małego Dziubka na sanki i dociągnąć go spod Klimczoka na Błatnią. Warunki atmosferyczne były iście wiosenne. Mżawka dnia poprzedniego była już wspomnieniem, nisko zawieszone chmury zniknęły i odsłoniły połyskujący w jaskrawym słońcu szczyt Klimczoka, a śniegu wciąż było dużo. Z radością myślałem o piwie, którego napiję się w Schronisku na Błatniej. Wybór padł na dwa, w założeniu bardo dobre, piwa - russian imperial stout z Birbanta, blend piwa leżakowanego w trzech różnych beczkach oraz potężniejszą wersję quadrupla z Szałupiw - Buba Fest. Zapowiadało się srogo!

Pomysł świątecznej ucieczki z miasta nie jest konceptem nowym. Praktykowałem go jeszcze długo zanim bardziej profesjonalnie zainteresowałem się piwem. Bardziej profesjonalnie to oznacza, że przestałem je (no nie zawsze) chlać, zacząłem zgłębiać wiedzę, czytać, degustować, poszukiwać i odkrywać, co w konsekwencji doprowadziło do powstania Piwnych Podróży. Same podróże jednak były pierwsze. Obchodzenie świąt (z daleka) w górach także. Te święta z różnych powodów także chciałem ominąć. W pełni mi się to udało, a na dodatek pogoda okazała się wymarzona z punktu widzenia górskiego eskapisty. Piwne szczytowanie sprawiło także, że było mi mokro. Nie mniej mokro było trzem zarąbistym laskom, które były ze mną.

T.E.A. Time Brewpub w Krakowie to próba przeniesienia klasycznego angielskiego brewpubu w polskie realia. Co to brewpub? Ano to specyficzna odmiana browaru, którego nieodłącznym elementem jest wyszynk na miejscu. W mrocznych czasach na takie miejsca mówiliśmy browary restauracyjne z tego powodu, że na rodzimym gruncie miejsca te funkcjonowały jako przystawki do restauracji. Nawet Bierhalle, brewpuby na niemiecką modłę, określane są mianem restauracyjnych. Czemu? To proste - gdy wybór żarcia jest bogatszy niż wybór piwa (często te same "nudne" style przez okrągły rok), uznajemy, że to browar jest przystawką do restauracji, a nie jedzenie uzupełnia picie piwa. T.E.A Time, podobnie jak wrocławski Browar Stu Mostów (choć tu jest kuchnia i to na wysokim poziomie, ale zdecydowanie jest dostawką do warzenia piwa), przyjmuje jednak klasyczną brewpubową filozofię. Piwo przede wszystkim.

Za nami już piąta bitwa katowickiego Beer Cup. Wczoraj przed godziną 21:00 poznaliśmy jej zwycięzców. Do batalii przystąpili Piotr Wojtas (Browar Kogucik), Krzysztof Czekan (Browar Domowy Staromiejski), Michał Zuba oraz Joanna Grzybowska i Mateusz Równicki (Curly Moose Home Brewery). Wieczór w Katowicach był przepiękny, słońce powoli stapiało się z ulicą Mickiewicza, temperatura była zdecydowanie wiosenna, a zima zdaje się być odległą przeszłością. W tych tropikalnych warunkach w Absurdalnej polało się piwo.

Styl session IPA, który był przedmiotem naszego poznania, obiecywał bardzo wiele. Więcej o nim napiszę innym razem, ale powinien on być lekki alkoholowo, z dominującą goryczką oraz uwypuklonymi aromatami chmielowymi. Jak sobie z tym stylem poradzili piwowarzy? Zapraszam do czytania.