W grudniu 2015 roku zadebiutował na polskiej scenie piwnej kontraktowy browar z Gdyni - Hopkins. Pewnie nie byłoby w tym fakcie nic wartego dłuższej wzmianki, gdyby nie to, że dwa piwa spotkały się z niesamowicie dobrym przyjęciem wśród fanów kraftu. Nie ukrywam, że i mi bardzo smakowały. Postanowiłem wykorzystać ten interesujący początek i na tę okoliczność zadałem założycielom browaru kilka pytań. Dziś będzie więc o dwóch piwach - Lśnieniu i Transfuzji, a także o początkach browaru, kto jest tam kim, o początkach fascynacji piwnym światem, nazwie browaru i najbliższych planach na przyszłość. 

Są miejsca w Polsce gdzie słowo zima nie straciło swego pierwotnego znaczenia i wciąż wskazuje na porę roku, w której jest zimno, sypie puszek, pada śnieg, w twarz przypieprza mroźna zawierucha, a nogi do połowy grzęzną w zaspach. To Bieszczady. Tam następuje szok monochromatyczny i oczy wręcz bolą od wszechobecnej bieli. W czasach gdy w większości kraju śniegu jest tyle, że nawet najsmutniejszy kot świata wstydziłby się tak niewiele napłakać, droga prowadząca z Wetliny do Ustrzyk nawet nie jest biała, ona jest totalnie zasypana grubą warstwą śniegu. Przekraczanie 30 km/h powoduje strach w oczach wszystkich pasażerów, a szczególnie kierowcy. Kto był na serpentynach wielkiej pętli bieszczadzkiej, ten wie, o czym mówię.

W wybitnie zimowych styczniowych warunkach postanowiliśmy zdobyć Tarnicę, najwyższy szczyt polskich Bieszczadów, który nazwę swoją wziął - z uwagi na specyficzny wygląd - od rumuńskiego słowa oznaczającego siodło. Zabrałem tam ze sobą dwa piwa z Browaru Kingpin - jedno to dobrze znany i bardzo dobry Geezer, a drugie to jego turbo-wersja leżakowana w beczce po burbonie.

A dokładnie rzecz biorąc z łódzkiej. Jeden z dwóch wieczorów w tekstylnym mieście spędziłem, nie planując tego zawczasu, w multitapie Z Innej Beczki. Tak wyszło, bowiem bardzo mi się tam spodobało i jakoś nie miałem ochoty łazić dalej. Z Innej Beczki nie jest zlokalizowane na samej Piotrkowskiej, ale tuż obok, w bardzo przyjemnym zaułku. Problem w tym, że sam przyjemny zaułek znajduje się na ulicy (Moniuszki), która śmiało może służyć za plener filmów wojennych lub dziejących się za głębokiej komuny. Kwintesencja Łodzi w jednej uliczce.

Russian imperial stout to królewski styl. Niewiele browarów jest w stanie porwać się na jego uwarzenie, bo nie każdy sprzęt jest w stanie to ugotować, sam proces bardziej czasochłonny, surowców trzeba znacznie więcej, a – przede wszystkim – czas leżakowania tak gęstego i tym samym mocnego alkoholowo piwa jest bardzo długi, co w największym stopniu podnosi koszt gotowego piwa. Potwierdzeniem tych słów niech będzie wyliczenie Piwnej Zwrotnicy, które jasno pokazuje, że w 2015 roku uwarzono w Polsce 1164 całkiem nowe piwa, a tylko 18 z nich to imperialne stouty, mimo że ludzie się o nie zabijają. Niewielka ilość nowych risów, jak w skrócie nazywa się tych mocarzy, jaka pojawiła się w ubiegłym roku i tak wywołała zupełnie niepotrzebny, dziecinny hejt kilku frustratów, którzy poczuli się oszukani, że kilka browarów wypuściło stosunkowo lekkie imperialne stouty. W moim przekonaniu, o ile mieszczą się one w szeroko przyjętych widełkach dla tego stylu, to nie ma o czym mówić – każdy robi jakiego chce, każdy jakiego chce kupuje. Dla mnie zupełną kichą jest np. wypuszczanie piw niegotowych, niedoleżakowanych – dla mnie takimi były np. tegoroczne Birbanty leżakowane w beczkach. Alkohol i klej do tapet. 

Piszę o tym w ramach koniecznego wstępu do noworocznego przeglądu piw w tym stylu. Zaczynam nim nowy rok na blogu podobnie jak zaczynałem rok 2015 (klik). Podobnie jak w zeszłym roku dobór piw jest zupełnie przypadkowy – są więc risy z Ameryki, są i z Polski, jest mleczny imperial stout domowy (z tego samego domowego browaru co w ubiegłym roku), są przedstawiciele potężni i doświadczeni jak Sandor Clegane, którzy zetrą się z lekkimi naturszczykami pokroju Aryi Stark, rzutem na taśmę trafił do zestawienia belgijski imperial, są nowofalowe chmiele, jest nawet jeden leżakowany w beczce. Ostatecznym celem nie było porównanie tych piw między sobą, ale nie ukrywam, że kilka pojedynków może być ciekawych.