Co jeszcze zobaczyłem w browarze? Magazyn słodów (na zdjęciu powyżej, po prawej), linia rozlewnicza, a także ręczne etykietowanie i pakowanie - tego dnia nie było warzenia, ale roboty jest zawsze od groma. Najwięcej czasu spędziliśmy oczywiście w leżakowni, gdzie dojrzewały bardzo ciekawe rzeczy - american brown ale, który już jest na rynku i o nim niżej, genialny już weizenbock oraz jeszcze dosyć młody porter bałtycki o gęstości 22° blg. Czyż nie bosko?

Oczywiście nie omieszkałem spróbować tych specyfików. Mnie szczególnie cieszy koźlak pszeniczny, bo styl ten jest u nas traktowany po macoszemu, a dobrze zrobiony jest zajebisty. 

Z Olkiem spędziłem dobre dwie godziny, w międzyczasie przewinął się jeszcze Łukasz oprowadzający innych gości. To i wcześniejsze spotkania z ekipą Redenu upewniły mnie, że to nie są przypadkowe osoby, które chcą zarobić na rosnącej popularności piwowarstwa rzemieślniczego. To ludzie zajmujący się piwem od dawna i robiący to z pasją. Piwowarzy to wspomniany wcześniej Łukasz Łazinka oraz Marcin Strzelczyk, którzy prawdopodobnie jako jedni z pierwszych w kraju zajmowali się piwowarstwem domowym (w dzisiejszym jego rozumieniu oczywiście).

Na koniec wrzucam wrażenia z degustacji trzech piw Redenu, z każdym miałem do czynienia pierwszy raz.

Czech Point to czeskie ale - piwo górnej fermentacji chmielone m.in. chmielem żateckim i również czeskim Kazbekiem. Nuda? Trochę tego się bałem i stąd ogromne zaskoczenie. Przede wszystkim jest mocno orzeźwiające, za sprawą intensywnych nut cytrusowych. Podbudowa słodowa smakuje biszkoptem i herbatnikiem, a gorycz jest wyraźna, ma cytrusowo-ziołowy charakter, krótka - za jej sprawą piwo jest lekkie i zgrabne. Piwo jest po prostu zajebiście smaczne. 

Odmienne wrażenie zrobił na mnie za to Jasny Gwint, który stara się być białym IPA. Niestety wychodzi mu to słabo. Sprawia wrażenie topornego i nieułożonego. Aromat został zdominowany przez kolendrę i drożdże, smak jest wyjątkowo płaski, mocno słodowy, a gorycz choć grejpfrutowa, to męcząca. Wszystko się tu rozjechało i ja do niego nie wrócę... Po co?

Szczególnie, że do niemasturbacyjnego picia są takie wynalazki jak Brown eyed, czyli degustowane przeze mnie w browarze american brown ale, które piłem gdy już się pojawiło na rynku. Najbardziej w tym piwie odpowiadało mi to, że nie zostało zdominowane przez cytrusowo-żywiczne nuty chmielowe, ale wyraźnie orzechowa słodowa baza daje im odpór. Jest karmel, jest przypieczona skórka chleba, jest zwyczajnie bardzo przyjemnie. Ot do codziennego picia w sam raz.

Browarowi Reden życzę powodzenia, udanego rebrandingu, do którego się przymierza oraz nowych, lepszych etykiet. Czytelnikom i sobie życzę, by piwa ze Świętochłowic były dobre i jeszcze lepsze. Mam nadzieję, że oba Redeny znajdą swoje miejsce na wciąż nienasyconym rynku piwnym.