Wakacje 2013 r. spędziłem na Białorusi, a właściwie w Mińsku. Co prawda aby uniknąć upierdliwego i czasochłonnego dla moich gospodarzy obowiązku meldunkowego, na dwa dni odskoczyłem do Wilna. Na szczęście wiza pozwalała na dwukrotny wjazd na teren naszych wschodnich sąsiadów. Wszystko to za sprawą zaproszenia Madzi, która uczy tam języka polskiego. Poczułem się znów jak na studiach, szczególnie gdy nocą wchodziłem do akademika przez okno. Niezła adrenalina. Zapamiętałem szczególnie monumentalne miasto, czyste ulice, trolejbusy, tanie metro, piwne magazyny z nalewakami przeciwciśnieniowymi i pomniki różnych morderców (np. Dzierżyńskiego). Przekonałem się też - wbrew propagandzie mediów - że to całkiem normalny kraj. O piwnej Białorusi przeczytasz w moim wpisie - tu. 

Teraz pojawiła się szansa, aby choć myślami wrócić do tamtego lata, wódki pitej na barce, epickich pomników wojennych, kontrastów. Oczywiście za sprawą wspaniałego prezentu w postaci trzech piw prosto z Białorusi.

Howdy ho! - jak mawiał Mr. Hankey, Christmas Poo, czyli jeden z trzecioplanowych bohaterów kultowego serialu South Park, gorszącego polską obyczajowość w czasach, gdy nawet mi się nie śniło, że będę pił alkohol. Właśnie ta postać pojawia się przed moimi oczami, gdy pomyślę o piwach świątecznych, które zalewają półki sklepowe od kilku lat w grudniu. 

Przyznaję szczerze i bez bicia, że nie jestem fanem tego typu piw, w ich klasycznej odmianie. A na czym właściwie polega idea piwa świątecznego? Christmas ale to w założeniu piwo na zimę, a więc jest nieco mocniejsze alkoholowo, gęstsze, słodkie i przyprawione rozmaitymi ingrediencjami. To piwa, które mają nam osłodzić mroźne zimowe wieczory, rozgrzewać gdy aura wychładza ciało. Mają roztaczać bożonarodzeniowe aromaty, gdy karp wściekle miota się w wannie, a cała rodzina szoruje wszelkie, przez cały rok nietykane, kątki domostwa, aby nowonarodzonemu nie było przykro.

Stężenie przypraw w większości przypadków jest dla mnie nie do przełknięcia. Ilość ładowanych do tanków goździków, cynamonu, imbiru, skórki pomarańczowej, miodu, suszonych śliwek i innych owoców, gałki muszkatołowej czy ziela angielskiego wystarczyłaby do przyprawienia potraw we wszystkich nowojorskich restauracjach przez cztery lata. Piwa, które w założeniu powinny być smakowo zbalansowane, są ulepkowate i przyswajalne niczym żelazo w logice Kokokorwina.

Bardzo byłem ciekaw, czy od zeszłego roku zaszła jakaś zmiana, albo pojawiło się świąteczne piwo inne od znanych mi do tej pory. W roku poprzednim (od poprzedniego, czyli 2014.) posmakowało mi jedno świąteczne piwo. Wróciło w 2014 i byłem niezwykle ciekawe obecnej formy. Są też dwa całkiem nowe.

Oto Porto. Drugie co do wielkości miasto w Portugalii. Samo w sobie nie imponuje wielkością. Sąsiadująca z nim przez rzekę Duoro - Vila Nova de Gaia, "ojczyzna" trunku porto, może pochwalić się większą ilością mieszkańców, ale wraz z przyległymi miejscowościami Porto tworzy aglomerację Wielkiego Porto, liczącą sobie ok. 2 mln. mieszkańców. Czy jest jednak ktoś, kto widząc poniższe zdjęcie powie "Eee, nie chcę tam jechać"?

Porto to pełne turystów, wielokulturowe miasto, gdzie tradycja spotyka się z nowoczesnością. Czuć że jest to zachód Europy, ale dostrzegalne są też objawy kryzysu. Zresztą każde portugalskie miasto, w którym byłem, ma swoje ciemne miejsca. Czy jednak są piwne jasne punkty? Czy dobre porto może zastąpić piwo?

W grudniu przyuważyłem na półce w pobliskim monopolowym dwa zagraniczne, obce mi piwa. Cena nie była zachęcająca, ale przy okazji kolejnej wizyty nie mogłem już się oprzeć i zakupiłem. Były to O'Hara's Irish Pale Ale oraz O'Hara's Irish Stout z irlandzkiego Browaru Carlow. Ból portfela i strzykanie w koncie bankowym zostało zwielokrotnione, gdy na stronie internetowej sklepu na Mariackiej w Katowicach dostrzegłem kolejne O'Hara's. Ale w końcu pojedynczy wpis o sześciu piwach z jednego browaru nie zdarza się zbyt często, a okazja to świetna, ponieważ najmniej smakujące mi piwo okazało się i tak przyzwoite.

Czyż piwa przywiezione z wyspy, na której mieszka wielu naszych rodaków, nie prezentują się godnie. Może krótka recenzja piw zachęci pobratymców do sięgnięcia po piwo z Browaru Carlow i  odpowie na pytanie, czy Irlandia to w dalszym ciągu jedynie red ale i stout?