Ostatnia bitwa piwowarów domowych Kato Beer Cup 2019 za nami. 14 listopada odbył się finał, w którym najlepsi piwowarzy czwartego sezonu bitew pokazali swoje black IPA. W katowickiej Absurdalnej zebrali się miłośnicy dobrego piwa i kolektywnie wskazali, która była najlepsza. Czy to zwycięstwo demokracji? Jakie były czarne IPY? O tym w dalszej części tekstu.

Wiele miałem pomysłów na ten wpis. Szybki przegląd porterów bałtyckich, 33 najlepsze bałtyki w Polsce, to porterów na stulecie niepodległości, wielki przegląd czarnego złota... Stanęło na Wielkim przeglądzie porterów, bo przegląd w istocie jest wielki. Serdecznie zapraszam na największy wpis w historii Piwnych Podróży oraz (najprawdopodobniej) piwnej blogosfery w Polsce. Opowiadam o porterze bałtyckim, piwowarskim skarbie polski. Stylem, który nigdzie poza polską nie cieszy się taką popularnością i dostępnością. Najbardziej kojarzonym z Polską piwem. Bo - umówmy się - nieco bardziej polskie grodziskie jest piwem zdecydowanie niszowym. Zapnijcie pasy, przywiążcie się do takielunku, chwyćcie się burty, bo staję za sterami tej krypy i ruszamy w piwne podróże po bałtyku. Przed wami 120 polskich porterów!

Kreta okazała się bardziej obfita w browary rzemieślnicze, niż wskazywałoby na to moje stereotypowe postrzeganie turystycznej wyspy na Morzu Śródziemnym. Posługiwanie się wiedzą potoczną na temat kreteńskiego piwowarstwa sprowadziłaby mnie na manowce piwnych podróży i skończyłbym rozbity o skały Mythosa czy innej Alfy. Krajowe piwo na największej greckiej wyspie nie ogranicza się tych wszechobecnych koncerniaków, których spożywanie jest krzykiem rozpaczy osób pragnących wlać w siebie alkohol, a nie lubiących mocniejszych jego odmian. Zabrałem Was do Browaru Solo, Browaru Notos i Browaru Charma, a to nawet jeszcze nie jest połowa kreteńskich browarów rzemieślniczych. Zdziwieni? Dziś po raz kolejny zapraszam w okolice Chanii, Browar Lafkas w dosłowny sposób zdefiniował mi rodzinny browar rzemieślniczy. Sprawdźcie dlaczego!

Nasza Kreteńska przygoda zaprowadziła nas na zachód największej greckiej wyspy, bo chcieliśmy poszwendać się po Chanii. Z Retymnonu wyjeżdżamy mając na azymucie Góry Białe. Zanim jednak zwiedziliśmy to piękne miasteczko, pojechaliśmy na prowincję, do browaru Charma. Browar nie dość, że położony jest na totalnym pustkowiu, to jeszcze jest największym odwiedzonym przez nas przybytkiem tego typu. Miejscowość Ζουνάκι z trudem zasługuje na osobną nazwę i kropkę na mapie. Poza pojedynczymi domostwami nie ma tam nic. Poza browarem. Niemałym.

Czasami jest tak, że człowiek musi. Inaczej się udusi. O tym jak bardzo brakuje mi chodzenia po górach, zdałem sobie sprawę będąc w nich. Brzmi jak paradoks. Tydzień wcześniej wybrałem się z rodziną na Trzy Kopce Wiślańskie. To niezbyt duży szczyt pomiędzy Wisłą a Brenną, na którym przez całe lata funkcjonowała kultowa Telesforówka - przytulisko z jakimś podstawowym jadłem i ciepłym napitkiem, klepiskiem, ale przede wszystkim z klimatem. Od raczej niedawna (rok temu nie było) czynne jest nowe schronisko. Po dwóch godzinach w samochodzie zaczęliśmy wspinaczkę dość stromym jak na beskidzkie warunki, ale łatwym szlakiem z centrum Wisły. Ja obarczony całym dobrem w plecaku, Gosia ze znacznie cenniejszym ładunkiem w nosidełku. Po godzinie z hakiem byliśmy u celu, ale ja się dopiero rozkręciłem. Miałem ochotę na więcej, na porządne górskie zmęczenie, zbułowanie, przejście sporego dystansu, nacieszenie się powietrzem i widokami... Stało się to ciałem już tydzień później. Musiałem.